මගුලක් අඩුවට ගන්නා හැටි

මේ මගුල් කාලෙනෙ.. ඉතින් දන්න කියන ගොඩක් අය පිලිවෙලකට කසාදයක් කරගන්නෙ මේං මේ කාලෙ තමා..ඔය අතරමනේ මං නිතර දකින ඩයල් එකක් වෙච්චි මාර්ක් සකර්බර්ගයත් මගුලක් කර ගහ ගත්තේ.. අන්න මිනිස්සු.. සද්ද වහලා ගෙයි පිලිකන්නට ගිහින් මගුල කෑවා.. සික්... ඌ අරක්කු සුට්ටක්වත් බොන්න දීලා නැතුව ඇති.. දැන් ඕක දැකපු ලංකාවේ අය කියනවා සෝයි වෙඩිමක්ලු ඒක.. ඒක සෝයි වෙන්න පුලුවන් උන්ට.. ඔය ඒ මගුල සෝයි කියන ලංකාවෙ එකෙක්වත් ගෙයි පිලිකන්නෙ ඔහොම මගුල් කන්නෑ කියලා මට සුවර්.. ලංකාව වගේ අපෙරදිග සංස්කෘතියක් තියන රටක ඔය වගේ හොරෙන් මගුල් කන සිරිතක් නෑනේ.. අපෙරදිග මිනිස්සු මගුල් කන්නේ මුලු රටටම කියලා තමා.. ඕං ඒකනේ ඉස්සර කාලෙ කියන්නේ හත් දොහේ මගුල් කනවා කියලා.. මුලු ගමටම කියනවලුනේ..දැන් කාලෙ ගමට තියා නෑයොන්ට කිව්වට පස්සෙ ‍අල්ලපු ගෙදරටත් මගුල කියන්නෙ හෙන ගේමක් දීලා නොවැ..

ඇයි හත්දෙයියනේ දැන් බත් වේලක් දෙන්න රුපියල් 3000.00 ක් වත් නැතුව ‍බෑනේ.. මේ කොහෙ තියන සල්ලියක්ද අප්පා.. 200යකට කිව්වත් ලක්ෂ 6ක් යනවා.. කැමරා අල්ලන එකාටයි අන්දන්න එන එකාටයි රත්තරං බඩු වලටයි.. මොන මල ඉලව්වක්ද.. ලක්ෂ 10ක විතර යනවා ඔය කියන විදිහට බැලුවොත්.. මොන හත්තිලව්වකටද අප්පා ඔච්චර වියදං කරලා මගුල් නටන්නේ..අනිතිමට ණය වෙලා මගුලක් අරං ඒකට ඇවිත් සැපට කාල බීලා යන උන්ම පස්සෙ කියනවා මොන මගුලකට එච්චර වියදං කරාද මන්දා කියලා.. සතපහක් වියදං කරලා ගල් අරක්කු සුට්ටක් නොබොනො උන් මගුලට ඇවිත් රට අරක්කු හොයනවා.. හලේ මෙහෙවු ලංකාවක්.. ඔය අරක්කු කේස් එකෙත් මගුලට අරක්කු නෑ කියලා වැඩියෙන්ම කියවනවා කියන්නේ ජීවිතේට සත පහක් වියදං කරලා අරක්කු ටිකක් බොන්නැති උන්ලුනේ.. උන් මගුලට එන්නෙ පිනට අරක්කු සුට්ටක් බීලා යන්න වෙන්ටැ..

හරි දැන් ඉතින් දැන් නොකෙරන මගුල් කියවලා වැඩක් නෑ නේ.. දැන් අපි බලමු කෙරෙන විදිහට අඩු වියදමට මගුලක් නටන්නෙ කොහොමද කියලා..දැන් ඔය මගුල් නටද්දි මනමාලියයි මනමාලයයි මහ රෑ ජාමේ 12 විතර ඉදං අන්දන්න පටං ගන්නවනේ.. කොහොමත් මගේ සුට්ටං දැනුමෙ හැටියෙට පාන්දර 4 5 වෙද්දි ජෝඩුවම මගුලට ලෑස්ති වෙලා නොවැ ඉන්නෙ..

ඉතින් දැන් පාන්දර 4 ඉදං දෙන්නා එක්ක ලෑස්ති වෙලා ඉන්න එකේ පෝරුවෙ මගුල ගන්නවා පාන්දර 7ට විතර.. එතකොට පොටෝ ගන්න උන්දැටත් උදේ පැය තුනක්ම තියනවනේ..ඉතින් උන්දැගෙ පුරස්නත් එතනින්ම විසද ගන්න පුලුවන්.. ඊට පස්සේ පෝරුවෙ මගුල් 7.20ට ඉවරයි.. ඔන්න දැන් පොල් බිදලා පහන් පත්තු කරලා කිරිබත් කපලා ඔය නැටුම් සේරමත් නැටුවට පස්සෙ වෙලාව 7.45 වෙයි.. ඊට පස්සෙ යනවා නෑයොන්ට කතා කරන්න.. මුපු හෝල් එකේම නෑයොන්ට කතා කරලා ඉවර වෙද්දි 8.45 වෙයි...

8.45 ට යනවා කෑම මේසෙට..මොනවද එතකොට කෑම මේසෙ තියෙන්නේ..

කිරිබත්

නූඩ්ලස්

රතුකැකුළු බත්

ඉදි ආප්ප..

පාන්

ආප්ප

පිට්ටු

චීස්

බටර්

අල හොදි/පරිප්පු/ මාලු/ මස්/පොල් සම්බෝල /ඕනිම නන් කම ඔය මොනවා හරි දාගන්න බැරියැ....(ආහ් කොහොමද මෙනූ එක ඇ.. )

තව.. කැවුම් කොකිස් අරවා මෙව්වා ඩෙසට් එකට.. ඕනිම නන් පලතුරු තියන්න පුලුවන්..

ඔන්න ඔය කෑමෙ මෙසෙට ගියා.. ජෝඩුව කෑවා බඩ පැලෙන්න.. ඊට පස්සෙ සුට්ටක් නටන්න පුලුවන් කස්ටියටම.. උදේ දහය වෙද්දි මගුල ඉවරයි...ඊට පස්සෙ ජෝඩුව යනවා පොටෝ ගන්න.. පොටෝ අල්ලන එකාට පුලුවන් ඇති වෙනකං පොටෝ ගන්න දවල් වෙනකංම..එතකොට ඒකත් හරි...

දැන් බලන්න මේක කොයි තරං වාසි ක්‍රමයක්ද..

මගුලෙ වියදමෙන් තුනෙන් එකක් ඉවරයි.. ඒ කිව්වේ ඔය කෑම මේසෙට වියදම එක්කෙනෙක්ට 1000ක් ගියත් අවුලක් නෑ.. 200ක් ආවොත් ලක්ෂ දෙකෙන් ගොඩ...

මගුලට එන අයට රස්සාවල් වල නිවාඩු දාන්න ඕනි නෑ.. ෂෝට් ලීවු දාල ආව නන් දවල්ට වැඩට යන්න පුලුවන්..

ජෝඩුවට හනිමූන් ගිහින් මහන්සියට නිදා ගන්න ඕනි නෑ.. එදාම වැඩ අල්ලන්න පුලුවන්..

බොන්න නෑ කියලා කවුරුත් කියවන්නෑ.. මොකද උදේ පාන්දර බොන්නෑනේ.. අනික දවල්ට වැඩට යන්නත් තියනවනේ.. ඒ නිසා ඒ අවුලත් ඉවරයි..

ලාබයි ලේසියි පහසුයි.. එන්න. ඔබත් අදම මගුලක් ගන්න...

පෙම් බැඳි රුවට

මිහිදුම් සළුව වසාගෙන

ඈත තුරු මතින් ඇදීඑන

සීතල පවන් රැළි රෑනක

එතෙන්නට ඇත්තම් නුඹ සමග තනිවම

පායනා නීල තරු දහසක

වෑහෙනා සඳ කැළුම් අහසක

සතපවා නුඹ සේද යහනක

විදින්නට ඇත්නම් නුඹ සමග තනිවම

රැළි ඇදී යන වෙරළ අද්දර

ගංතෙරක විල් උයන් පත්තුර

හිනැහෙනා නෙතු පියන් අභියස

ඉදින්නට ඇත්තම් නුඹ සමග තනිවම

පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.. http://julian.35photo.ru/photo_299622/

ඇය සමග නැවතුමක... !!!!!!

ඉඩෝරයට වියළී ගිය සියඹලා ගස් අතරින් බිම වැටුන දුඹුරු පාට සියඹලා කොල දුහිවිලි සමග හාද වී පලසක් මෙන් වැටුන පාර දිගේ ඉර බැහගෙන යද්දි ඇවිදගෙන යන එක හිතට අමුතුම සැනසිල්ලක්. ඒ පාරෙ දිගේ කෙලවර තියන වැව් තාවුල්ලෙ හැම දාම මඩ තලන්න එන මී හරක් රංචුව අදත් අලස ගමනින්මා පසු කරමින් යන්නට විය..වෙනදා වගේම වැව් තාවුල්ලෙ පණ අදින විදානෙගෙ ඔරු කඳ රන් හිරු එළිය වැටීමෙන් දිලිසෙන්නට වූ අතර සුපුරුදු ලෙස ඔරු කඳ මත හිඳ ගත් මා බැස යන හිරු සමග සුපුරුදු මනෝ ලෝකයට ගොඩ වුනෙමි.

ඝෝෂාකාරී පරිසරයකින් වට වුන නගරකට උරුම්කම් කියන මා ජීවිතයේ ලද පරාජයන් අභියස තාවකාලික සහනයක් සොයා ගෙන කටුක පරිසරක වුවද සුන්දර මනරම් රටා මවන වැව් තාවුල්ලට මා පෙම් බදින්නේ ඇයි දැයි මා නොදනිමි. රාත්‍රිය උදා වීමට පෙර නිවස කරා ඇදී යන සිය‍තුන් රෑන් අහස මත අදින රටාවන් රන්වන් ඉර එලිය මතින් තවත් ‍වර්ණවත් විය.තාලයක් නැතුව අපිලිවෙලකට පොලව තෙමාගෙන යන දිය රැළි අරමුණක් නැතුවම හැමදාම ගොඩට ඇවිත් යනවා.. ඒක මගෙ ජීවිතය වගේමයි. අරමුණක් නැතුවම හැමදාමත් ජීවත් වෙනවා..

මහත්තයා වැවක් හදන්නද යන්නෙ...? ....... මා පිටිපසින් පැමිණි කටහඩින් මා පියවි ලෝකයට වන්නෙමි...

මිනිස්සු නෑ නේ හදන්න.. නැත්තං හදන්න තිබ්බා...

ඇයගේ සිනහව පිරි නෙත් මානයෙන් මිදී නැවතත් වැව ඉහත්තෑවෙන් ගිල යන හිරු දෙස බලා ගන්නට විය.. වැව මැද පිහිටි කෝටු පමණක් ශේශව ගිය වෘක්ෂයක හිඳ වුන් කොක්කු රෑනක් එක්වරම අහස් කුස වෙත නැගෙන්නට විය..

මං මේ දවස් ටිකේම දැක්කා මහත්තයා මෙතන ඉන්නවා..

මං ආසයි මෙතනට..

ජීවි‍තයෙන් පැනලා යන්නද මෙතනට එන්නේ...

වික්ෂිප්තව ගිය මා ඇය දෙස බලා සිටියෙමි... සිනහව පිරුන විට වල ගැහෙන රවුම් මුහුනකට උරුම්කම් කියූ ඇ සැබවින්ම සුන්දරය..

ඔයාගෙ නම මොකක්ද...

නයනී..

ම්ම්ම්.... වෙන්නැති..

ඇයි.........

ඇස් දෙක දැක්කම හිතුනා....

මං අහලා තියනවා මහත්තයා කවි ලියනවා කියලා

කවුද කිව්වෙ..

මැණිකා කිව්වා.....

ම්ම්ම්ම්...

ඇතින් හමා යන සුලගත් බැසයන හිරු එලියත් ඇයගේ සුන්දරවත්වය වැඩි කරන අතර ඇය දෙස මා නෙතු යොමා තබන්නට මා සිත් නොදෙන්නේ මන්දැයි මා නොදනිමි..

ජීවිතයට බයයි නේ

ඇයි

ඔය තරං හැංගෙන්නෙ

හැංගන්න ජීවිතයක් නෑ මට

හැංගෙන්න ජීවිතයක් නැත්නම් ඇයි පැනලා යන්නේ...

නවතින්න බැරි නිසා.....

නවතින්න බය නිසා වෙන්නැති... ඇය සැබැවින්ම කටකාරියක යැයි මට සිතුනි..........

මහත්තයා ආදරේ කරාද......

ඔවු ඇයි..

නෑ ආදරයට බයයි කියලා ඇස් කියනවා..

ම්ම්ම්.. ඇස් කියවන්නත් දන්නවද......

පේන දේ දකිනවා........

ජීවිතයේ ලැබෙන්න බොහොම ටිකයි.. නොලැබෙන දේ බොහොම දිගයි.....

වෙන්නැති....... ඒ නිසා නොලැබෙන දේවල් පතන්නෑ....

පතන් නැත්තං ‍ලැබෙන දේත් ලැබෙන එකක් නෑ ....

පැන යන දීවිතයට ලැබෙනා දේ අත්හැරීම මුලාවක් යැයි නොයෙක් වර මා සිතා ඇත්තෙමි. නමුත් ලගා කර ගන්නට නොහැකි අරමුණු තුල අත්හැරීම හැර අන් දෙයක් ඇත්දැයි සිතන්නට මා සිතට සවියක් නැත්තෙමු.....

අත්හැරීම දිණුම නෙමෙයි

වෙන්නැති....

ආදරය අමුතුයි.... හැබැයි ජීවිතය නෙමෙයි.. ජීවිතය අමුතු නෑ....

ඇයි.....

ජීවිතයෙන් පැනලා යන්න බෑ...... මුණ දෙන්නම ඕනි...

ඔයා දන්න දේවල්..

දෙතොලින් පමණක් සිහන වූ ඇය මා සමගම ඇත බලා ගන්නට විය..

මහත්තයා ගෙදර යන්න...

ඇයි ??

ජීවිතය හොයා ගෙන යන්න.. නැවතිලා බලාගෙන ඉදලා වැඩක් නෑ

හොයන්න ජීවිතයක් නැත්තං ?

හොයලා බලන්න.. ජීවිතය හම්බ වෙයි....

සොයා යන ජිවිතයක අරමුණක් තිබිය යුතුය. අරමුණක් නැති ජීවිතයකට සොයා යා නොහැකිය.. මෙය කෙසේ හෝ වටහා ගත යුතුය..

මං යන්නං ... දැන් රෑ වුනා..

හරි... සමුදෙන්නද එහෙනන්.

සමුදෙන්න හමුවෙලා නෑ මහත්තයා.. ජීවිත ගමනෙ බස් එකක් එනකං අපි කතා කරා විතරයි....

ඇය දෙස බලා සිටිනු හැර අන් යමක් නොකීවෙමි..

යන්නං.....

සුභ රාත්‍රියක්.......