බලන්න
කවුලුවෙන් නෙතු යොමා
වැහි බිංදු පොළව සිඹින අපූරුව
මගේ හද කුමක් කියන්නේ
නුඹ ලගටම දිව එන්නේ
මල වැහි යටින් මගෙ තුරුලට එන්නේ
මම නුඹ ලගමයි නුඹ තුරුලේ ඉන්නේ
මල් මත වැහි බිදු රග දෙනවා
තුරු මත වැහි බිදු දිලිසෙනවා
මද අදුරින් ලොව වැසි යනවා
නුඹ තව වර මගෙ තුරුලට එනවා
දෙනුවන් කැලුම් උතුරා ඇද හැලෙනා
නලලේ දිය බිංදු දෙකපුල් සිඹ යනවා
දෙතොලම නුඹෙ තෙමිලා දිය පොද පිරිලා
එදිය බිංදු මගෙ දෙතොලින් රස බලනා
නූඹ හැර ගියත් මගෙ හිත දුක් වෙනවා
මම තාමත් නුඹ එනකන් දුක් වෙනවා
නුඹ අද දිනෙත් ඔහු තුරුලෙම සැතපෙනවා
නුඹ හැර ගියත් මම තාමත් වැලපෙනවා
අපේ අත්දැකීමට අනුවනම් නුබ හැර ගියාට නුබව සිහි වෙන්නේ තවත් කෙනෙකු මුනගැ‍සෙනකල් විතරයි ඔක තමයි ලෝක සොභාව කොහොම
ReplyDeleteඋනත් වෙ කවි පද ටික හොද බවයි අපේ හැගීම
අපි www.sriwow.info
උඩින් එකෙක් උගෙ සයිට් එක ප්‍රොමොට් කරන ගමන් ඇත්තකුත් කියනවා.. නමුත් එ ඇත්ත හැමොටම වලංගු වන එකක් නම් නෙමෙ..කොහොම උනත් පසනා කවිය ලස්සනයි.දාලා ගිය මිනිස්සු ආපහු එනවා නම්.. එත් වැඩක් නැහැ.. එ දෙ ලබාගන්න කම් තමයි අගය එ දෙ තියන මිනිස්සු එවා ගැන වැඩිපුර වෙහෙසෙන්නෙ නැහැ.. බොහො තැන් වල...
ReplyDeleteAnonymous /
ReplyDeleteආ ඔහොම හරි කවුද කියල අදුර ගන්න පුලුවන් විදිහට දාපු එකට ස්තූතියි දක්වපු අදහස් වලටත් බාගයක් විතර එකගයි තව කෙනෙක් හම්බඋනා කියල හැම දේම අමතක කරන්න පුලුවන් කියල හිතනව නන් ඒක වැරදියි මචන්
රවා/
ReplyDeleteඒක ඇත්ත රවා ගිය මිනිස්සු ගැන මම කථා කරන්න වැඩිය කැමති නෑ ඒ සොදුරු මතකයන් විතරක් හොදටම ඇති
ස්තූතියි අදහසට