දෙර වසා පැමිණි මා වසර ගනනාවකට පසු බුදුපහණ දැල්වුයෙමි. ප්රාර්ථනාවක් කරන්නට නොව අයදින්න නොව හුදෙක් විදුලි පහන නිවා දැමූ පසු එලිය දෙන්නටය....
කාමරය මුල්ලටම ගොස් දෙදන අතර හිස ඔබා ගතිමි. අතිතය නැමති සිනමා පටය තිර රචනයකින් තොරව දිග ඈරෙන්නට විය. මා වෘත්තියෙන් අනුන්ගේ දුක් ගන්නාරාලයකි. සමජය තුල එදා වේල සොයාගත නොහැකිව විදවන්නන්ගේ ගැටලු විසදමි. ඔවුන්ගේ සිත් නිරවුල් කරමි. ජිවිතය සැපවත් කිරීමට මට කළ හැකි උපරිමය මා විසින් ඉටු කර ඈත. දේශනා පවත්වා බණ කියමි. ඒ සියල්ල ඈත්තද? නැතිනම් මම වැදි බණ දෙසන්නෙක්ද? මා මගෙන්ම විමසන්න වියඅද මම අනන්තවූ පිඩාවන්විදිමි. මට සියලු සැප ඈත මට අඩු මොනවාද? ආදරය පමණි මා ඈයට මුලු හදින්ම ආදරය කෙරුවෙමි නමුත් දැන් ඈය අන් සතු වී හමාරය තව විට දිනක් ගිය කළ ඈගේ තුරුලට කිරිකැටියෙකු වඩිනු ඈත මව් සෙනෙහස ඉදිරියේ මගේ ආදරය කෙතරම් වූ බොරුවක්ද?ඈය කෙසේ හෝ සැනෙසෙනු ඈත. පසුගිය දින කිහිපයමතුල වේදනාවල් නැති කිරීමට නොයෙක් උත්සහයන් ගතිමි. මා අසාර්ථකය මතුපිටින් බලා මිනිසුන් නිගමනය කරන සමාජයක අප පරඩැල් ගොඩකි. අප අවලංගු කාසිමෙනි. හිතේ ඈති වේදනාවන් සදහා පිළිතුරු සොයා ගිය මා තවත් අසරණ වුයෙමි. කබලෙන් ලිපට වැටුන මා තවත් කර විය යුතුද??
ඈයි මම අසරණ? සිතන්නට වීමි කලින් මා හුදකලාය තනිව සියලු දේ වින්දෙමි. ආදරය සොයා සමාජගත වුයෙමි. සියලු දේ මට අහිමි විය. හවසට මිතුරන් හා එක්ව ගෙවූ කාළකන්නි ජිවිතයතුල මම වැඩියෙන් සතුටු වූයෙමි. බෝඩිමට ගොස් රෑ එලිවනතුරු දැමූ සාජ්ජන් මම මීට වැඩියෙන් වින්දෙමි...
ඒ ජීවිතය නැවත මට අතවනයි මා තව දුරටත් වැදි බණ දෙසන්නෙක් විය යුතුද? මා මගෙන් විමසුවෙමි තීරණය කිරීමට සිදුව ඈත පරණ ලෝකයෙ මම නිර්මාන ශිල්පියෙකු නොවූවෙමි මා විහිලු කරුවෙකි මා තුලින් වින්දනයක් ලබන්නන් බොහෝය ඔවුන්ගේ සතුට දැක මා තනිව සතුටු වූයෙමි ඒ තුලින් මා විදින්නට පුරුදු වූයෙමි
තීරණය කරන්නට කාළය පැමිණ ඈත
නන්දා මාලිනිය සිහින් හඩින් ගීයක් මුමුණයි "මුණිවත හොදයි දෙබසින් දුක වැඩි හන්දා" සිතන්නට වීමි එහි මනා තේරුමක් ඈත මා මටම පෙරොන්දුවක් උනෙමි නැවත කිසි දිනක මා දෙඩමලු නොවෙමි තනිව නැගිටින්න දිවුරා ගතිමි
නැවත කිසි දිනක මා දොඩමලු නොවෙමි එය මගේ අවසන් තීරනය විය නැවතත් සතුට සොයා කළකන්නි ජීවිතයට යා යුතුය. එය මගේ උරුමය නම් මා විදිය යුතුය. බීච් පාර්ටි අර පාටි මේ පාටි කිසිම අරුතක් නැති ජීවිතයක මිහිරක් සොයා යන්නට තීරනය කළෙමි
නව ගමනක ආරම්භය හෙටට යෙදී ඈත මාව දිරිමත් කළ සියලු දෙනාහට මා මුලු හදින්ම ස්තූතිවන්ත වෙමි ඉඩක් ලද හැම විගසම මෙහි සැරිසරන බවට පොරොන්දු වෙන මා දුරින් හිද නුඹලා විදින සතුට හොරෙන් අත්විදිමි ඉතින් යන්න අවසරයි මම පතන තාවකාලික ජීවිතයට
Oh don't leave Pasan... today only i've started reading your blog and I happened to love it... lovely thoughts.. but so heartbroken.. very close to me... pls.. keep on writing...
ReplyDeletethanx nu. i dnt knw abt u. bt feel..?? dnt knw. Any way thank you so....much
ReplyDeleteමලයෝ අපි හැමොටම නැත්ත හුගාක් අයට මෙහෙම දෙවල් වලට මුණ දෙන්න වෙනවා...
ReplyDeleteමට ඔයා ගැන සතුටුඊ එහෙම උනා කියලා ඔයා කිසිදෙයක් අත් නොහැර අමරුවෙන් හරි ගලපගෙන ඉස්සරහට යන්න හදනවා
ඒක හුගාක් හොදයී මලයෝ
අපි ඉන්නවනේ ඔයා එක්ක
:) සතුටෙන් ඉමු ඉන්න ටික කාලේ