සීතලට ගල් ගැහුණු
හදවතක් උණු කර
හිතුවෙ එතැයි නුඹ
හිම පිරුණ මාවතේ
සීතලට ගල් ගැහුණු
මගේ සිත අයිස් කර
කොටම කොට සාය ඇද
ආවෙ ඇයි ඇවිදගෙන...
හිද නොගනු මැන
අයිස් පිරි බංකුව මත
කොය සාය වැසෙන්නට
අයිස් කැට පිරෙනු ඇත.....
එසේ වුවතින් සබඳ
මගේ සිත මියයාවි
සීතලට ගලක් වී
රත් වෙන්න නොහැකිවම...