බලා ඉමි රළ නවතිනාතුරා..........

ආදරය නැමැති සහ සයුර මැද
මහා මේරුවක් ලෙස හිදිමි අසරණව
නගන විට මහ රැළි දසත
හැපී රිදවයි සිතක් නැති මහ ගලක් වුව
සුදු පෙන පිඩැති ලෙස ලෝකයක් රවටන
සුන්දරවත්ය එහි ලොවම විදිමින
අසරණව ගල් පරය නිහඩව
වේදනාවන් දරා සිටිනු දුටුවද
නගන දිය රැළි වැදී බිදීගිය
සිහින් පිණි පොද වැටී නැහැවුන
හදවතක් නැති මහ ගලක් වුන
දිස්නෙ දෙනු ඇත ලොවට එක ලෙස
දිනෙන් දින නගන දිය රැළි
වැදී වේදානාවන් සිත තුල දරා ගෙන
නැවත එන දිය රැළියකට පෙර මං බලමින
ගල් පරය වුව රැදෙයි හැමදින