හොද වෙන්න හොදම නෑ

මං කොහේද මන්ද අහල අහල තියනවා තමන්ට එක කම්මුලකට ගැහැව්වොත් අනිත් කම්මුලත් අල්ලන්න කියලා.. ඒක ඇත්තද.. මං හිතන්නෙ එතනින් කියන්න උත්සහ කරන්නෙ පළිගන්න එපා කියන එක.. අපේ බුදු හාමුදුරුවො කිව්වා වගේ වෛරයෙන් වෛරය නොසන්සිදේ කියන එකනෙ..

දැන් මලහත්තිලව්වෙ අපි ඔය විදිහට කරාම අපිට මොකද වෙන්නෙ... මං නන් අත්දැකීමෙන් කියන්නෙ එක පාරක් ගුටි කාල අනිත් කම්මුල ඇල්ලුවම ගහනවා ඊටත් වඩා හයියෙන්.. හරි ඉවසන් හිටිය කියමුකො..එතනින් ඒක නවතිනවද???... නෑ.. ඒ මදිවට වටේ ඉන්න උන්ට ගහපු එකා ගිහින් කියනවා

බලපං මං අරූට ගැහැව්වා...

ඉතින්.. ඌ උඹට ගැහැව්වද??

මොන පිස්සුද බං.. ඌ නිකං නෝන්ජ‍ල‍යෙක් වගේ හිටියා බං..

සමාජ යථාර්ථය හා අප ඉගන ගත් දෑ අතර පැහැදිලි වෙනසක් පවතී.. මෙවැනි සිදු වීමකදී අපි ප්‍රථිචාරයක් නොදක්වන්නේ නම් අප වැරදිකරුවන් වෙති.. සමාජය වටහා ගන්නේ අප වැරදිකරුවන් නිසාවෙන් අප ඉවසා සිටිනා බවය.. එය තව දුරටත් පහදා දුනහොත් තමන් නිවරැදි නම් තමන්ට පහරක් ගැසූ විට පෙරලා පහර දිය යුතුය.. නැති නම් සමාජයේ සැමදා තනී වී සිටින නෝන්ජලයෙක් වී සිටිය යුතුවේ..

මෙය බුදු දහම හා අනිකුත් දහමන් පැවසූ දේ හා පරස්පරය.. මෙතන වරද සිදුවී ඇත්තේ ආගමික නායකයින් ගේ දේශානාවන් තුලද. නැති නම් මිනිසා ඔවුන් පැවසූ දෙය තේරුම් ගැනීමේදී සිදුවූ වරදක්ද?? මෙය සිතන්නට කාලය යැයි මට හැගේ..

අප හොද වුවහොත් අප සිතනා ආකාරයට අපට ලැබෙන යම් දෙයක් ඇතිද ඊට වඩා යම් දෙයක් සමාජය තුල කුහකකම් සහ වංචාපිරුණු සිත් ඇත්තන් ලබා ගනී.. එය යම් කිසි විටක මෙසේ තර්ක කල හැක.. හොද මිනිහා කවදා හෝ දිනනු ඇත.. මා අසා සිටින්නේ හොද මිනිහා දිනන දිනය කවදා හෝ උදා වී ඇත්ද යන්නයි.. අනිකාට කේලම් කියන තමාගේ හිත තුල සිරවුන හැගීම් තදකර ලොවට බොරු අවිහිංසාව පෙන්වමින් ජීවත් වන මිනිසෙකුගේ අභ්‍යන්තරය නුඹ මොනයම් හෝ දිනක අත්විඳ ඇත්ද..එවන් වූ මිනිසෙකුගේ කුරිරු වචනයකින් හදවතක් කොයි තරමින් වේදනා දෙනු ඇත්ද..

නමුත් ලොව පිළිගන්නේ කවුරුන්ද.. චංචාවෙන් අවිහිංසාව පොරවා ගත් මිනිසුන් නොවෙද.. අනිකාගේ මතය අවිහිංසා වාදියාගේ චාරිතය ඝාතනය කීරීමක් නොවන්නේද.. මේ සමාජය තුල පවතින මේ නොගැලපීම තේරුම් ගැනීමට තරම් මා බුද්ධිමතෙකු නොවෙමි..

අටලෝ දහමට කම්පා නොවීමට මා උගෙන ඇත.. මා තනියෙන් ජීවත් වෙන්නට අමුතුවෙන් උගත යුතු නැත.. නමුත් ගැටලුව ඇත්තේ පහර දෙන්නාට පහර නොදීමෙන් මා වැරදි කරුවෙකු වීමය.යම් දෙයක් අප ඉවසා සිටීමෙන් අනිකා ඒ වැරුද්දට එය රුකුලක් කරගන්නවා නොවේද.. අප වැඩ කරන සේවා ස්ථානයේ උවත් අනිකාට උදවු කිරීම පිණිස ඔහුගේ වැඩ බාරගෙන ඉටු කීරීමට යයි.. අවසන දෝෂාරෝපනයට ලක් වන්නේ උදව්වට ගිය පුද්ගලයාම නොවන්නේද.. එයට පිළිසරණක් සොයා ගිය විට පවසන්නේ කුමක්ද??

ඇයි ඉතින් උඹ අනු‍න්ගෙ දේවල් කරන්න ගියෙ..

මෙවැනි සිදුවීමකදී වැරදි කරුවන් කවුද? අනිකාට උදව් කිරීමට ගිය පුද්ලයාම වන්නේය.. මෙහි වරද ඇත්තේ කොතනද.. එවන් සිදූවීමක් කළ හොද පස්සෙන් ඒකමක් නොවන්නේද.. අප අන් අයගේ සතුට වෙනුවෙන් තව දුරටත් දුක විදිය යුතුද? එසේ නොවන්නේ නම් අප ඉගන ගත් ධර්මයත් සමාජ යථාර්ථයක් අතර පැහැදිලි වෙනසක් තිබිය යුතුය..

මෙවන් පීඩාවන්ගෙන් අසීමත තැළුම් කෑ පසු තව දුරටත් මුණිවත රකිමින් ධර්මය රැකිය යුතුයැයි තර්ක කළ හැකිද? එවන් වූ සමාජ පසුතලයක අසීමිත පීඩනයන්ට ලක් වන්නේ සමාජය හොද මිනිසුන් යැයි කියන්නා මිනිසුන්ම නොවේද??

මෙතන වරද නිවරදි කිරීමට දැන් කාලයක් නොමැත්තේය. මිතුරන් දෙදෙනෙකු සිටියද කම්පා නොවන්න.. මන්ද යත් මිතුරන් සියගනනක් පිරිවරා විදින වේදනාවන් වලට වඩා මිතුරන් දෙදෙනෙකු උවමනාවටත් වඩා වටිනේය..

යම් කෙනෙක් පහර ගසන්නේද දැන් පෙරලා ගැසියයුතු කාලයයි.. නැතිනම් මිනිසෙකු කම්මුලට ගෑසූ විට අනිත් කම්මුල නැවත ප්‍රහාරයකට බිලි නොදෙන්න.. නුඹ කළ යුත්තේ පහර ගැසූ පුද්ගලයින් ජීවි‍තයෙන් මුලින් උපුටා දැමීමයි..නැවතත් එවැනි පුද්ලයින් දෑසින් දැකීමට තරමින් පවු නොකරන්න... නො‍සැලෙන්න.. මිතුරන් නොවන මිනිසුන් සිය ගනනතට වඩා එක් මිතුරෙකු අගනේය..

මේ වෙනස් වන්නට කාලයයි..

මිනිසුනට උදවු කරන්න.. එක් වරකට වඩා උදවු කීරීමට නොයන්න..

මිතුරන් අදුනා ගන්න.. මිතුරන් වෙසින් සිටිනා පුද්ගලයින් ජීවිතයෙන් ඇත් කරන්න.. මන්ද යත් එය ජීවතයට සතුටක් නොව නිතරම දුක ගෙන දෙන්නේමය..

තමන් වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන්න.. අනිකා අනිකෙක්මය.....

අමතක කරදමන්න.. නැවත කිසි දිනක මතකයට නොම ගන්න..

තනි වෙන්න.. ජීවිතය විඳින්න. කිසිදාක තනිකමක් නොදැනෙනු ඇත..

ජීවත් වන්න .. තමන්ගේ යැයි හැගෙන එකෙකු සමග...

උදවු කරන්න.. ගැරහීමක් මිස ප්‍රශංසාවක් බලාපොරොත්තු නොවන්න...

ධර්මය පිළිපදින්න නමුදු ධර්මයේ සහ යථාර්ථයේ වෙනස වටහා ගන්න..

ජීවත් වන්න.. මොන යම් දේ සිදු උනද තමාගේ සිනහව අමතක නොකරන්න..

සිනාසෙන්න .. සතුරාට පවා සිනාසෙන්න... මන්ද යත්

ඔබ දිනියයුතු නිසාවෙනි.. කදුලෙන් ජයගත් පුද්ගලයකු ලොව බිහිවී නැත.. බාධක මතින් හිනෙහෙන්න.. ජීවිතය පැරදුනද

තමාගේ අවසන් සුසුම විරුවෙකු ලෙසින් වා තලයට නිදහසේ මුදා හල හැක්කේය....තමන් මිය යන බව සිහි තබා ගන්න.. මියෙදෙන්නට මොහොතකට පෙර කම්පා සිතක් පහල නොවන්නට වග බලා ගන්න.. ප්‍රිය වචන කථා කරන්න.. මන්ද යත් වා තලයේ තමන්ගේ අමිහිරි ශාපය රැව්පිළිරැව් දෙන නිසාවෙනි.. අනෙකාට සාප නොකරන්න.. මන්ද යත් ජීවිතයේ කළ පවු බූමරංගයක් ලෙසින් නැවත පැමිණෙනු ඇත.. කෙදිනක හෝ තමන්ගේ පවින් තමන් සොවින් තැවෙනු ඇත.. එදිනට කම්පා නොවන්න... මන්ද යත් තමන් ඒ පව කර ඇති නිසාවෙනි....

නිතරම මතක තබා ගන්න..

කළ හොද පස්සෙන් පැමිණෙන බව...

එමනිසාවෙන් හොද කිරීමේදි දෙවරක් හිතන්න.............