කසාදයෙන් පසු නිවසෙහි ගෙවන පළවෙනි දවස

(මෙය මගේ බ්ලොග් සටහනක් ලෙස හෝ මින් පෙර පළ නොවූයේ සියලු කටයුතු සාර්ථක කර ගැනීමට ඇති උවමනාව නිසාය..)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

සියලු බාධක බිද මීට දින කිහිපයකට පෙර අප විවාහ විය.පෙම්වතිය මාගේ බිරිදයි.. මා ඇගේ සැමියායි..නැවුම් වගකීම් රැසක ආරම්භයයි.සතුටක් හා බියක් මුසු ආගන්තුක නව දිවියක ඇරඹුමක අද මුල් දිනයයි..

මා සිතන්නට වීමි.. අපව වෙන් කිරීමට පැමිණි සියලු බාධක මග හැර අප ලැබූ ජයග්‍රහනය පිළිබදව මා සිත තුල ඇත්තේ අහිංසක වූ ආඩම්බරයකි..පෙම්වතිය දැන් මාගේ බිරිදයි..සියලු දුක සැප බෙදා ගනීමට ඇය මා අසල සිටී. තවද මා දුක් විදීමෙන් පලක් නැත. ඇය දැන් සියලු දේ අත්හැර මා සමග පැමිණි ඇත..

සුලුවෙන් උවද කිසිවෙකුටක් ණය නොවී අප විසින් ගත් උත්සවය පිළිබද වාර්ණනා බෙහෙවින් විය.. එහි සියලු පැසසුම යා යුත්තේ මා වෙනුවෙන් මෙවන් කැපවීමක් කළ මාගේ බිරිදටය.සිත තුල පැවති දහසකුත් අශාවන් සිතතුලම සගවා සියලු වියදම් අඩු කිරීමට ඇය ගත් උත්සහය කිසි විටකත් මා හට අමතක කළ නොහැක..මගුල් දිනය සදහා ආරධනා කළයුතු බොහෝ පිරිසක් සිටියද ලගම හිතවතුන් කිහිප දෙනෙකුගේ සහභාගිත්වයෙන් උවද ඉතා මැනවින් විවාහ කටයුතු ඉටු කළ ගත හැකි වීම සතුටට කාරණයක් විය.. මුලදී දෙමාපියන් විරුද්ධ වුවද අවසානයේදී ඔවුන‍්ගේ පිහිටක් නොවෙන්නට ‍අප වඩාත් අසරණ බව අප හොදින් දන්නා කාරණයකි..

අද අප විවාහ දිනයෙන් පසු නිවසෙහි ගෙවූ පළවනි ‍දිනය විය..මීට පෙර සැමදාම මා තුරුලු කරගත් කොට්ටය සොයන්නට වීමි.. එය කොහේවත් නැත.. ආහ්... එය පෙරදින ඉවත් කළ බව සිහි වීමෙන් මා සිතට දුකක් ඇති වූවත් මගේ බිරිද මතින් නැගී ආ සුවදින් මා සිත නැහැවී යන්නට විය..

"මචං බැන්දව වෙනසක් නෑ බං.. කලින් කොට්ටයක් බදා ගෙන නිදා ගන්නව.. දැන් wife බදා ගෙන නිදා ගන්නව"

මීට දින කිහිපයකට පෙර මගේ මිතුරෙක් විසින් කිවූ වදනක් සිහි වීමෙන් සිහින් සිනාවක් දෙතොලේ සටහන් විය.. ඒකෙත් ඇත්තක් නැත්තෙම නෑ...

මා බිරිදව තදින් තුරුලු කර ගතිමි...

"හ්ම්ම්ම්ම්....."

"වෙනද කම්මැලිය අද උදෙන්ම නැගිටල නේ.."

නිදි මතින්ම උවද මා තුරුලට වන් ඇගේ සුරතල් වදන් මා සිත කුල්මත් කරන්නට වූ අතර ඈ වඩාත් ප්‍රිය කරන ඇගේ නළල සිප ගැනීමෙන් මගේ ආදරය ඇයට පෙන්වා සිටියමි..

ඇය මා තුරුලේය.. කෙසේ නම් අදහන්නද.. සතුට වවා ගත නොහැකි තරමටම උතුරා යයි..

"මං ගිහින් තේ හදන් එන්නං......"

වෙනදා නම් අම්මා ලගට ගොස් ඉල්ලා සිටීමට සිදු වූ දෙය ඉටු කිරීමට ඇය මා අසල සිටී.. වාවාගත නොහැකි සතුටකින් සිටියද ඇයට මා හැර යන්නට දීමට තරන් සිතක් නොවුනි..

"කො අතාරින්න කො.. මං ගිහින් ඉක්මනට තේ අරගෙන එන්නං.." මගේ නලලත සිප ගත් ඇගේ දගකාරකම එළෙසමය.. මා වඩාත් ප්‍රියකල ඒ සුන්දර සිනහව දැන් සදහටම මාගේ වී හමාරය..

මගේ අත ඉවත් කල ඈ මා හැර යන්නට සැරසුනි..

"අනේ.. එපා මැණික... ඉන්නකො තව ටිකක්....."

"මැණික.. කාටද ‍යකෝ මැණික කිව්වෙ..."

සුපුරුදු කට හඩකින් තිගැස්සී ගියෙමි..

මගේ මිතුරෙකු මා අසලය..

"උඹ කොහෙද මෙහෙ??.." මා වික්ෂිප්තව ගියෙමි......

"ඇයි වස්සෝ.... තෝ මට එන්න කිව්ව නේ සෙල්ලන් කරන්න යමු කියල.. ඉතින් තෝ මහ දවල් බුදිය ගත්තම හරියනවද??.............."

"ලැජ්ජ නැද්ද හරකො මේ මහ දවල් නිදා ගන්න.."

තවත් මට මුගේ ගෝරනාඩුව ඉවසාගෙන සිටිය නොහැක....

"නෑ.. මට ලැජ්ජ නෑ.........................."

විවාහයේ පලවෙනි දවසට කෙලවූ මගේ මිතුරාට බනිමින් මුව සෝදා ගැනීමට ගියෙමි....