Saturday, November 13, 2010

උඹ ආයෙත් ආවද....


"අයියෝ..අදත් වහිනවනේ............."

"මොන මගුලක්ද මන්දා..හැමදාම හවස් වෙද්දි වහිනවා...."

"අද සෙට් වෙමුද..."

"බෑ බං..අද කලින් යන්න ඕනි.."

"යකෝ අපිනෙ බැඳපු උන්..උඹ මොකටද කලින් යන්නේ..."

"අද යන්න ඕනි බං..අද සෙට් වෙන්න බෑ.."

"පිස්සු කෙලින්න එපා බං..අද සිකරාදානේ.."

"හ්ම්ම්ම්..හරි...රෑ වෙනං බෑ.කලින් යන්න ඕනි..."

"හරි..අඩෝ සුදා..වරෙන් වලට යමු.. දිසා ටත් කියපං එන්න කියලා.."

මගේ කරවට අත දමාගත් මිතුරාත් සමග කාර්යාලය ඉදිරියේ ඇති අවන්හල වෙත යාමට පිය නැගිමී..අද දින මෙවැන්නක් කිරීමට සිතා නොසිටිය මුත් මිතුරාගේ බලවත් පෙරැත්ත මත ඇදී ගියද සිත තුල සක්මන් කරන අපුල භාවය වසා ගන්නට මා සිතත් සමග පොර බඳන්නට විය.

ඝන අදුර වසන්නට දල්වන ලද කුඩා විදුලි පහන් එළිය එම අදුර පලවා හරින්නට මෙන් ලා තැඹිලිවන් එළියක් විහිදුවන්නට විය.මා නෙත් විහිදා බැලිමි..නුපුරුදු තැනක් නොවුවද අද හිතතුල ඇති හැගීමෙන් ‍මා දුටු දසන් සිත කලකිරවන්නක් විය.හමා එන සැර සුවඳ නහය රිදවන විට මා වට නෙත් යොමමින් ‍හිඳගතිමි.

"මචං..මොනවද බොන්නේ..."

"හ්ම්ම්ම්ම්ම..ඕනි දෙයක් ගනින්..මට නන් ගන්න එපා..මං යන්න ඕනි කලින්........"

"මොනවද බං..ආපු ගමන් යන්න හදන්නේ..."

"හරි හරි...උඹල සෙට් වෙයන්..මං යන්නං...අවුලක් නෑනේ........"

මෙම අවන්හලතුල මා පෙර පැමිණ තිබුනද මෙතරම් අලසව ගෙවු දිනයක් මතකයට ගැනීමට පවා මට නොහැකි විය..වේලාව සවස හතෙ ඔරලෝසුව තුල සටහන් වෙද්දී මා යන්නට මිතුරන්ට සමුදීමි..

මහමගට පැමිණියද නිවසට යාමට තරම් ප්‍රියත්වයක් සිතතුල නොමැත..ආගන්තුක හැගීම් සමූහයක එකතුවක් ලෙසින් සිත රෝගාතුර වී ඇත.වැහි අදුර නිසාවෙන්දෝ වෙනදාටත් වඩා ඝන අදුරක් පතිර ගොසිනි..අහස උසට නැගි තට්ටු ගොඩනැගිලි සමූහයක් මැද මා අතරමං වී ඇති බවක් දැනීමෙන් මා අවට බැලීමි..කහවන් ආලෝකය මැද්දෙන් බිම පතිත වෙන වැහි බිංදු රන්වන් පැහැයෙන් දිලිසෙමෙන් නේක රටා මවන්නට විය.නිවසට යා යුතුය.මා සෙමෙන් පිට මනින්නට වීමි.

බිම යොමාගත් දෑස ඉහලට එස වූවේ මන්දැයි මම නොදනිමි..නමුත් මගේ නෙතු මානයේ සුන්දර යුවතියකි. මේ ඇයමද.මා නැවතත් හදවතින් විමසා බැලිමි.සිහින් වැහි බිඳු වලින් බේරිමට කුඩයක් යටට වී පෙර මග බලන මේ ඇයමද.මා ඇය අසලට ගියෙමි.

කථා කරන්නට අවැසි මුතු දෙතොලින් වචන පිට නොවෙයි.මා ඇය දෙස බලා සිටිමි..

"මොනවද ‍බලං ඉන්නේ....................."

ඒ ඇයමය..ඒ සුන්දර සිනහව එලෙසමය.කිසිදු වෙනසක් නැත.පෙර දින මා සමග දොඩමලු වූ මේ ඇයමය..මගේ පෙම පිළිනොගත්තද මා තවමත් නුඹට ආදරය කරන බව ඇය දනීදෝ දැයි මම නොදනිමි.ඒ නිල්වන් නෙතු සඟලත් නොනවතින කථාවත් එලෙසමය..ඇය සමග වරු ගනන් නොදෙවුද මා සිත ඇය කෙරෙහි ඇදී ගියේ ඇයි දැයි මා තවම නොදනිමි..ඇයගේ තුරුලේ නිදන්නට මා සිහින ‍මැව්වේ නැත..නමුතු ඇය මා තුරුලේ හොවා සනසන්නට ඒ මිහිර විදින්ට මා අපමණ සිහින අමුණා ඇත.ඒ සියල්ල දැන් යටගියාවක් වී හමාරය..එවන් වූ දෑ දැන් වැලලී ගොසිනි..ඒ මිහිරි අතීතය මා සිත වෙලා ගත්තද ඇයට අමිහිරි වූ එම දිනයන් දැන් වලදමා ඇති බව මා දනිමි.

"මොනවද අනේ බලන්නේ......"

"හ්ම්ම්ම්ම්..ලස්සන බැලුවේ........."

"මේ එන්න එපා ඕවට..මං කිව්වනේ..ඔයා තාමත් පොඩි ළමෙක් වගේනේ හැසිරෙන්නේ.."

මගේ සිත මටම දොස් නගන්නට විය.

"මං යන්නං දිනූ....."

"ඇයි යන්නේ.."

"හ්ම්ම්ම්ම්......රෑ වෙනවා..බස් නැතිවෙයි..මං යන්නං දැන්.."

"ඉන්න ටිකක්.."

"මොකටද..."

‍"මගේ බෝයි එයි කාර් එකේ..එකේම යමු.."

"බෑ දිනු..මං යන්නං..."

"ඇයි ඔයා මාත් එක්ක තරහද..මට හොද යාලුවෙක්ව නැති කරගන්න බෑ.."

"මං තරහ නෑ දිනූ..ඒත් යාලුවෙක් විදිහට ආදරය කරපු ඔයා දිහා බලන්න මට බෑ.."
දිග සුසුමක් හෙලූ මා යන්නට අදිටන් කර ගතමි.

"මං යනවා දිනූ.."

"ආයෙත් අපි හම්බවෙයි නෙ කවද හරි...නේද?..."

"හ්ම්ම්ම්ම්..ඒක නන් දන්නෑ..ඒත් මං පතන්නේ එහෙම වෙන්න එපා කියලා..."

නැවතත් ඇය දෙස බලන්නට සිත සවිය නැත.මා පියමනින්නට වීමි..අරමුණක් නැත..දෙපා ඔවුනට අවැසි ලෙස ගමනේ යෙදේ..මා අසරණ වී නැත..නමුත් මා තවමත් ඇයට ආදරය කරනුයේ මන්දැයි මා නොදනිමි..මේ සසර පුරා බැඳි වේදනාවක් දැයි අනේක වාරයක් මා සිතා ඇත.පියමනින්ට වීමි..අහස වසාගත් ගත් ගොඩනැගිලි අතරින් වැටෙන රන්වන් පැහැ වැහි බිංදු අතරින් පිය නැගිමි.

"අඩෝ..දිසා..අන්න අරූ ආයෙත් එනවා..." සුදාරක හඩ තලන්නට විය..

"මොකෝ බං ආපහු ආවේ.."

මා නිහඬය.සිතතුල දහසක් දේ කිවීමට ඇති මුත් අසන්නට කවුරුත් නැති බව දනිමි..‍මා මේ ලොව තනී වි ඇති බව වටහාගෙන ඇත..

"සුදාරක..මටත් වීදුරුවක් ගෙන්න කියපං...."

නිහැඩියාව විනාඩි කිහිපයකට රජ කෙරුවද..පෙර සිනහව නැවතත් පැතිරෙන්නට විය...

10 comments:

  1. හ්ම්ම්.. දුක හිතෙන කතාවක්.
    ඒත් ඇයි ආයෙම ආවේ..

    තව අවුරුදු දෙකකින් විතර ආයෙම කියවලා බලමුකෝ..

    ReplyDelete
  2. මචන් හිත පාලනය කරගන්න පුරුදු වෙයන් බොන්න නාස්ති කරන මුදල් දීපන් පන්සලකට හරි පල්ලියකට හරි.....

    ReplyDelete
  3. සැහෙන්න සංවේදිජනකයි....

    ReplyDelete
  4. මේ කතාව මෙතනින් නතර් අවෙන්න විදිහක් නෑහෑනේ ....නේද..?
    ඉතුරුටික කෝ....එකත් දාන්න....
    ආයෙත් කවදාකහරි එයාව හම්බවෙනවද..?

    ReplyDelete
  5. lassana sanweede sundara kathawak.......
    ithriyath lagadima danna............

    ReplyDelete
  6. ඉර්ක්‍‍.....
    අපි සාඩම්බර අමද්‍යප සංගමය නියෝජනය කරන්නෙමු.

    ReplyDelete
  7. හ්හ්ම්ම්....!!

    ReplyDelete

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...